Esta tempada ando un pouco cansada de tanto esbirrar, é matemático: tódalas mañás e noites comezo unha serie de esbirros, picazón de ollos e nariz, bágoas, conxestión nasal, mocos... Nunca tal me pasara antes de volver á miña cidade despois de vivir uns aniños fóra, foi chegar e comezar esta rinite, segundo o médico: vasomotora. A min dáme que é alerxia á zona, ao final nada é como me esperaba. A miúdo digo que estou de broma, nembargantes, cada vez máis, penso que este xa non é o meu sitio. Parte do que non me gusta é observar como certa xente dá a sinxela impresión de que busca poder, non falo do económico, aínda que tamén vai no lote. Persoas empeñadas en escalar peldaños na suposta "jet set" da zona. Unha carreira frenética hacia a cúspide da aparencia, precisan darse e que lles dean a importancia dun famoso, dun ser excepcional, distinto ao resto. Están tan baleiros no seu interior que se con iso pensan que enchen a auto estima que lles falta... Danme pena, abonda. Onde queda a humildade? os verdadeiros ideais? o construtivo? Vivimos nun mundo que non chega con ser, hai que parecer. É patético. É como entrar nunha igrexa e ver malas caras, xente do máis retorcido buscando perdón cando non fan unha migalla por ser mellores. A hipocrisía está en tódolos lugares. Penso que aínda que o mundo estea tolo sempre hai alguén, eses seres especiais que aportan ese puntiño de luz que falta. Cada gran de area, por pequeniño que sexa, pode facer unha praia.
Por certo, teño que mercar o aceite de comiño negro que á parte de ser anticanceroso é un remedio natural perfecto para todo tipo de alerxias, xa que sube o sistema inmune. Disque o té Rooibos tamén vai ben, non o probei, a vitamina C e o sexo. Mellores antihistamínicos naturais, imposible.
