Esta andaina comezou no 2007, quizais no momento en que a catarse chegou ao seu punto álxido sen saber que rumbo tomar. Presa de emocións confusas sentín a necesidade de ir á pesquisa de respostas dentro da consciencia nun intento de descubrirme a min mesma, pode que por primeira vez de xeito profundo. Incapacitada por ignorancia e, confluíndo en explosións nada dicotómicas da mente e o corpo en conxunción, tentei indagar na procura do autocoñecemento que noutrora pensaba que non precisaba con tanta intensidade.
De aí a segunda entrada neste trebello, a súa orixe: Autocoñecemento.
Sigo no camiño, dá a impresión que nunca se chega á (variable) meta, máis con cada intento e cada experiencia fórxase a persoa que quero ser pese a etapas de altibaixos que ninguén entende, agás eu (agora, despois de duras probas). Non pretendo impresionar a ninguén con esta busca, só a min mesma. Procuro dar o mellor que teño, ás veces un pouco cansa de volcarme en quen non o valora, pero pra algo está a aprendizaxe (mentres non chegue o día en que decida mandar todo e a todos á merda en plan egoísta e aillarme no monte). A batalla é ardua e a expectativas non sempre están á altura do que cremos merecer, porén se algo non ocorre do xeito en que agardamos é que non tiña ou ten que ser así, outras mellores han vin cando esteamos preparados. Fóra lastres e indecisións, custa, pero aí vamos.
Nenhum comentário:
Postar um comentário