Xa facía ben de anos que non me disfrazaba, como a H non lle gusta acabei por collerlle tirria eu tamén, pero non cos seus motivos eu opino que o entroido transformouse nunha festa consumista máis, a xente non se disfraza de calquera xeito, gastan unha pasta para lucirse. Eu recordo que antes disfrazábaste máis ben para que ninguén che coñecese, un xeito de saír á rúa a desinhibirse e soltar a melena, unha terapia tan boa coma outra calquera. Sen facer burradas, claro.
Non ía saír onte, non me apetecía pero unhas "amigas" (a xente que só está para tomar copas non son realmente amigos, ou si?) convencéronme e ao final discorrín rápidamente un disfrace, saquei (non recordo as palabras que me dixo Ramón, un home intelixente onde os haxa) á morta que levo dentro, diría eu. Fun de Noiva cadáver (non a de Tim Burton). A miña frase era: "Morrín antes de chegar a consumar o matrimonio, veño a este mundo a vingarme do asasino por deixarme ir ao máis alá sendo virxe" Hahahahahaha. Un psicoanalista facería estragos con esto. Eso que tiña pensado ir de meniña do Exorcista, pero faltoume H para ir de cura. Outra vez será.
Nenhum comentário:
Postar um comentário