Penso que acabo de volverme totalmente tola, estou escribindo nun blog cousa que dixen que nunca faría. É ben certa a frase que di: "Nunca cuspas ao aire...", a que tamén me recorda os tempos en que aborrecía e criticaba aos fumadores, con 24 anos acabei fumando. Que leccións nos vai dando a vida, a cuestión é se queremos aprender dos erros ou seguir tropezando na mesma pedra unha e outra vez.
Hoxe erguinme cedo para ser sábado, xa que onte non saín de bares. Normalmente non resucito ata as tantas da tarde. Teño a crise dos 30, penso, saio de festa coma unha rapaciña de 20 e coas consecuencias dunha vella. Acabo co corpo tan moído que me dura toda a semana. É como se quixese disfrutar os poucos anos en que aínda me podo camuflar entre a mocidade. Pero vexo que ou acabo inmadura toda a vida ou opto por seguir un camiño tranquilo e tradicional, algo que nunca me pegou demasiado. As persoas evolucionamos de maneira diferente, ou sinxelamente somos diferentes os uns dos outros. Ademais o mundo está demasiado caro como para tirar os cartos en cubatas. Ese tipo de vida está ben para Pocholo que está forrado, o resto temos que aforrar se queremos chegar a fin de mes. Pero os cartos son outra historia, tema que é mellor evitar. E xa non quero nin falar do que se gaña en saúde, que esa si que non ten prezo...
Nenhum comentário:
Postar um comentário