Xa comezou a conta atrás. Este 2008 está rematando, o tempo pasa incesantemente, ano tras ano cada vez máis á présa. Sempre escoitei que cando se pasa ben todo é máis rápido nembargantes cando se pasa mal, máis lento. Hai momentos en que os días parecen horas, outros semanas, todo depende, máis rebato esa cuestión. Para min non foi o mellor ano, tampouco tan malo, se me poño en plan positivo. A ansiedade limitou trazas da miña vida estos 11 meses, e como digo sempre: "non hai mal que por ben non veña", aprendín moitas leccións que me fixeron evolucionar e mudar aspectos que o precisaban, aínda faltan... despaciño e boa letra.
"O que non te mata, faite máis forte"
Que che pregunten como estás, sobra xente, pero recibir mans amigas que che amosen o sendeiro para seguir adiante sen pedir nada a cambio... eso non ten prezo (parece un dos anuncios da MasterCard). Agradezo moito aos que estiveron aí. Grazas H por estar sempre ao meu lado nas boas e nas malas, polo teu cariño e comprensión, por verme como só ti sabes verme...; grazas Carlos por apoiarme axudándome a atopar unha solución para ser e estar mellor, e grazas Marian por orientarme como só ti sabes facelo. Non me vou poñer en plan dramático, algo que odio, así que cambio de tema.
Descubrín unha nova serie que me fixo rir abondo. Baixeina de internet por casualidade. Atraeume o título: "Samantha ¿Que?". Só hai a primeira tempada, de momento. Samantha (Christina Applegate) esperta dun coma na cama dun hospital despois de 8 días con amnesia retrógrada, non recorda nada da súa vida. Pouco a pouco, a través de pequenos detalles vai descubrindo o tipo de persoa que era antes de ser atropelada por un conductor que se deu á fuga: unha mala pécora de coidado. Non conto máis, mellor vela.
Nenhum comentário:
Postar um comentário