A berros mo pedían o corpo e a alma dende fai moito tempo, negueime por momentos, desvieime por circunstancias e cando máis confuso e apocalíptico parece todo algo me di que o que aconteceu e acontece tiña un motivo que vou descubrindo aos poucos. Cando estás nun sitio no que non queres estar, pensa que foi o que che levou alí, salta os obstáculos un a un, pero non te esquezas que sempre hai un porqué. Hoxe dinme conta de cal é. Despois de tanto sufrimento comezo a encontrar o meu verdadeiro destino, o que me trouxo aquí. Non se pode andar fuxindo, hai veces en que hai que deixarse levar pra atopar o sentido das nosas vidas se non se atopa dende un comezo, quizais por ignoralo. Coñecín persoas e situacións que me trouxo o azar, o que andaba buscando, porque atraemos o que necesitamos no momento exacto en que o necesitamos. Cando non é así é porque outros traxectos son necesarios para unhas aprendizaxes que son fundamentais, experiencias que nos mudan e nos converten no que agora somos e no que seremos. Hai persoas que prefiren non cuestionarse nada diso, eu sempre intentei coñecerme, porén de xeito erróneo, desviando a atención do que verdadeiramente está en min. Dentro desta encrucillada comezarei a andar, polo menos xa atopei un sendeiro polo cal decidirme, virán outras encrucilladas pero o primeiro paso é moi importante. Nunca é tarde.
Nenhum comentário:
Postar um comentário