A historia de "non xulgar"

Tiña as tapas dun vermello rechamante destacando con forza sobre o resto. A elegancia das letras en dourado e de grande tamaño chamaban aínda máis a miña atención entre outros libros escuros, sobrios e tan sosos que nada significaban nese intre pra min, aínda que de seguro o contido fose totalmente diferente ao que aparentaban. Non o pensei nin un segundo e fun cara a el. Desprendía maxia, dábame medo botarlle a man e moito máis abrilo, porén a curiosidade era superior. Comecei polo medio sen saber porqué, pode que a inercia me fixese abrir de par en par o que tiña entre as mans, como se tivese un corazón que saltase á vista desvelando a súa esencia... O pouco que lin plantexábame dúbidas inmensas. Por que a protagonista estaba nese lugar, por que actuaba como o facía, quen era ela para dicirlle iso e dese xeito a outros personaxes que semellaban tan indefensos???... Pasei para a folla en branco do comezo, onde aínda a historia non existe, só o nome do título, autor e neste caso nin dedicatoria posuía. Tiña tanta intriga que quería ver o prezo pra mercalo e comezar a lelo na tranquilidade do meu sofá, como cando se fan ben as cousas, pola páxina número un e no lugar axeitado. Asombreime, desta vez, pola desorbitada cantidade que puña no lateral dereito escrito con lápiz, por moi boa caligrafía en que estivesen impresos os números. A dependenta non estaba detrás do mostrador, e a miña pregunta do porqué era tan caro tiña que esperar outro pouco, polo que decidín ir á parte inicial, onde todo comezaba. Quedei máis perplexa aínda, esta era a mesma protagonista que descubrira minutos antes no medio da súa historia? Non tiña sentido, era do máis doce, soñadora e feliz... que pasaba pra que xusto o que lera antes me amosara todo o contrario?

Parei de ler, alguén me interrumpiu cun "podo axudarlle en algo?" E aí espertei... entre o suave das sabas e o quentiño das mantas. Todo un soño. Que me quería dicir todo isto? Sabíao de sobra e supoño que vós tamén. A vida dá moitas voltas e nunca ninguén é tan bo, nin tan malo como parece. As vivencias fannos actuar dun xeito ou outro... En definitiva, deixemos de xulgar.