Será a imaxinación... será o que queiramos que sexa

Hoxe pola tarde, acelerada por chegar puntual a unha cita, algo me fixo frear en seco. Ao saír do portal do edificio os meus ollos quedaron fixos no chan. Será a desbordante imaxinación que teño, será o azar de sen sentidos que se forman por causas descoñecidas, máis pra min era unha pista, un agasallo quizais sen máis significado que o que eu lle quixen dar. Como xa falei nunha entrada deste blog días atrás titulada "Detalliños", a vida sitúa milleiros de orixinais maneiras de alegrarnos a alma. Nesa especie de pulseira, ou conxunto de fíos dalgunha peza de roupa eu vexo un corazón. Dame igual ser unha soñadora e que pense a xente que estou coma unha cabuxiña tola. Fíxome feliz e tiven que sacarlle unha foto co móbil, non sei se pra compartilo con vós ou pra recordarme cando o precise que "todo pasa por algo". Pero aí estaba, un fermoso corazón rosa.