Levo dende o mes de xuño sen acender a tele. Foi chegar o bo tempo a Catalunya pra facer o cambio da caixa "tonta" por ir ao Pantano de Sant Antoni, moito máis divertido e relaxante, onde se enlazaban tardes de piragua, pedaletas, piscina, lago, ximnasio e terraceo xunto con karaoke e amig@s ata a hora de durmir... A verdade é que estraño todo iso un pouco, a pesares de que o lugar era pequeniño de todo, con poucos habitantes e rodeado de montañas enormes da entrada do Pirineo. Busquei por Heidi un par de veces, pero paréceme que xa non vivía alí... (#toleríasdemar). Despois tocou Galiza no verán (vaia merda de verán, apenas fun 5 días á praia) e no sitio que estaba non había tele, así que xa non existía o problema de acendela ou non. Mes e medio despois de pisar terra galega tocou marchar a Toledo onde no piso de aluguer dun chalet dividido en apartamentos con piscina, e cunha conexión ultra rápida a internet non fixo necesario ver nada, agás o que descargaba da rede. Adoraba tamén saír a xogar partidos de frontenis, moito máis gratificante o deporte, onde vai parar!!!... Decátome que eses trebellos rectangulares son unha perda de tempo, invádenos a tele-lixo, programas de cotilleo horrorosos que nunca soportei cheos de retrasados mentais facendo de xornalistas e outros shows que dan noxo. Se me quero enterar do que pasa no mundo teño os xornais online, os de papel ou as redes socias onde hai xente que comparte todo tipo de información poñéndome un pouco ao día, diría que máis que na desinformación televisiva. E agora, en Galiza, xa é unha costume e non a boto de menos pra nada. Seguirei sen vela? A saber...
Nenhum comentário:
Postar um comentário