Hai destinos improcedentes ".", que te levan, máis non a onde queres ir, ou a onde non entendes que teñan a súa fin. Hai circunstacias que se fan curtísimas, que morren de por si por moita oposición que fagas. Onde espazos de tempo se aceleran sen poder facer nada, sabendo que o curso que sigue é inevitable, imposible de deter. En definitiva, hai fráxiles elementos que se elevan máis aló do que coñecemos, e ao mesmo tempo difíciles de baixar ata baternos de cara co mundo real. Haberá que saír adiante igual, e que eses instantes permanezan aínda que sexa de vez en cando no noso interior, de forma verídica ou ficticia, que nos carguen as pilas esperanzándonos dun presente fantástico e dun futuro aínda mellor. Aínda que soe raro, non perdamos a fe, todo, co seu sentido, avanzará.
Nenhum comentário:
Postar um comentário